HANİ YA.!

(Bu şiirimi gurbette yaşayan

Arapgirlilerin gurbette doğan, oralarda

yuvalar kuran, Arapgir’e gelemeyen,

Arapgir’i görmeyen, bilmeyen

yeni nesillere armağan ediyorum.)

Kaynarca Başı’nda horoz kaynardı,

Ahbaplar, yarenler, dostlar.! Hani ya.!

Arapgir uşakları çalar oynardı,

Şu Leylani.! Mandır, mandır.! Hani ya.!

     Arapgir’den çok şey saklı düşlerde,

     Bunca hayaller saklı düşlerde,

     Pohmutlar döğülen sokku düşlerde,

     Tüm arzular neler arar.! Hani ya.!

Su nöbeti gelir bahçe sulardık,

Çimenlere, ağaçlara yayardık,

Cıvıl cıvıl kuş sesleri duyardık,

Suların aktığı gevar.! Hani ya.!

     Bulgur döğdüğümüz dinkler varıdı,

     Keven çektiğimiz linkler varıdı,

     Poynekler varıdı, künkler varıdı,

     Soğuk soğuk akan sular.! Hani ya.!

Kelle kuruturduk dodikler ile,

Nohutlu-cevizli hedikler ile,

Kuzular, danalar, gıdikler ile,

Göldağı’na giden davar.! Hani ya.!

     Erişte kesilen bir güz gününün,

     Atlar eğerlenen düğün evinin,

     Bıcik pişirilen tandır yerinin,

     Her dem bir hasreti yanar.! Hani ya.!

Gıcik tıkır tıkır dolama pişer,

Mangalın altında kedi mır-mır der,

Tahdikte yan halı, ücükte minder,

Ak toprak çarpılı(*) duvar.! Hani ya.!

     Kilerde, ambarda her şey var iken,

     Yazın doldurup kışın yer iken,

     Karakış-Zemheri-Hamsin der iken,
     Karların kalktığı bahar.! Hani ya.!

                                        Metin ÖZGEN

(Diğer şiirler gazetemizdedir.)