Eminim ki yukarıdaki başlığı gördüğünüzde, “Hem kızacağımızı biliyorsun, hem de yazıyorsun” diye bana kızmanın ilk cümlesini söylemekten duramayacaksınız.

İyisi mi peşinen bana niye kızacağınızı yazmıyayım. Siz yazıya devam ederken niye kızmayı hak ettiğimi anlayacaksınız.

Bu yazıya başlamama TV’deki akşam haberleri sebep oldu. TV’yi açtığımda Mehmet Ali Birand’ın vefat ettiğini öğrendim. Daha 3 gün önce, haberleri sunarken neşeli ve enerjik halini görünce “maşaallah hastalığını atlattı” diye eşimle çok mutlu olmuştuk.

Bu yazıyı yazdığım tarihten iki ay önce de, Üniversitede beş yıl aynı sırayı paylaştığımız, Ankara’daki en yakın arkadaşlarımdan birini kaybettim. Vefatı çok ani oldu. Başımız sıkıştığında, dertleşir, fikir alışverişi yapar rahatlardık. Birbirimizden hiç gizlimiz saklımız yoktu.