Anadolu’nun uçsuz bucaksız bozkırlarında yollara düştüğünüzde kafamıza hep şu soru takılmıştır: “Bu virajlar niye?”

Çünkü çok daha kestirme ve kısa yollar yapmak mümkünken yollarımız alabildiğine virajlarla donatılmış, mesafeler uzatılmıştır.

İlk aşamada bunların bir mühendislik harikası olduğu düşüncesine kapılsanız da, yolların böyle yılan gibi uzayıp gitmesi bir rahatsızlık, bir tedirginlik uyandırır. Nedenleri üzerinde düşünmeye başlarsınız. Bir türlü mantıklı bir cevap bulamazsınız.

Sonra, ‘bu benim işim değil büyüklerim daha iyi bilirler’ deyip yeni bir yola çıkıncaya kadar düşüncenizi rafa kaldırırsınız. Bu virajlar da böylece daha da uzayıp gider.

Bir de yollara dökülen çakıl taşları (mıcır) vardır ki bu taşlardan yolculuk yapan herkes nasibini almıştır. Arapgir Postası, bu sorunu iki haftadır manşete taşıyor ve kanayan bir yaraya parmak basıyor. Ama sorun sadece Arapgir - Malatya yolunda değil; virajlar gibi ülkemizin birçok yolunda bu tür manzaralarla karşılaşmak mümkündür.

Ne yazık ki gazetelerin manşetleri bile mıcır taşlarının sebep olduğu katliamları, zararları yazmaktan yorulmalarına rağmen, bizler çakıl taşlarını asfalta yapıştırmasını beceremedik. Bu nedenle  mıcır taşlarının katliamları devam etmektedir.

Bu sorumsuzluk, bu vurdumduymazlık devam ettiği müddetçe de devam edecektir!..