Yıllar sonra beklemediğiniz bir anda bir rüzgar eser ve alır götürür sizi toprağınıza.

Gideceğiniz yere vardığınızda taşı, toprağı, insanı ile bir bütün olursunuz bir anda.

Yıllar önce çıplak ayaklarınız ile bastığınız ve hatırasını ayaklarınızın altında sakladığınız bu mübarek topraklar bir mıknatıs gibi çeker sizi bağrına…

Gördüm ki çok şey değişmemiş burada.

Çileli köylüm, üzüm bağları ile süslediği dağlarında doladığı sigarasından bir yudum çekerek nasırlı elleri ile kazmasını sallamakta toprağa.

Kadınlarımız, kızlarımız, analarımız başında beyaz yazması; elinde çapası papatya çiçekleri gibi açmışlar bağların arasında koruk gözleri ile bakarak selam almakta. Seni tanıdıktan sonra çay ve yemek ikram etmekte.

Bir an beni aldı götürdü geçmişe…

Evlerimiz viran olmuş harabe.

Ne olur ayakta kal Hamam Gölü, Tepte Çatı, Berenge…

Hep böyle karşıla bizi güler yüzle.

İşte benim köyüm (*) böyle. 

GÜN GELİR, BİR RÜZGAR SENİ DE ALIR GETİRİR BİZLERE!…

(*) Koru (Tepte) köyü